دلایل:
ویروس FeLV اغلب از طریق ارتباط بزاق، ادرار و یا دیگر ترشحات گربه ی بیمار، به گربه ی سالم انتقال پیدا میکند. همچنین از طریق استفاده از ظرف آب و یا محل دفع مشترک هم ممکن است گربه را آلوده کند.
گربه هایی که عقیم نشده اند تمایل زیادی به بیرون رفتن از خانه دارند، در صورتی که خارج از خانه با گربه ای که مبتلا است درگیر شوند، ممکن است به این ویروس مبتلا گردند.
●در گربه هایی که همراه چند گربه ی دیگر در یک خانه زندگی میکنند، در صورتی که یکی از گربه ها مبتلا باشد، احتمال ابتلا بیشتر میشود.
●گربه های کم سن و سال بیشتر در خطر ابتلا هستند.

علائم:
از آنجایی که این ویروس به مغز استخوان حمله میکند، حیوان مبتلا ممکن است، دچار آنمی، ضعف سیستم ایمنی و قدرت دفاعی بدن و سرطان شود.
در نتیجه ی ضعف سیستم ایمنی، احتمال ابتلا به عفونت های قارچی، انگلی و باکتریایی ثانویه افزایش پیدا میکند.
همچنین حیوان مبتلا، علائمی مانند: بزرگ شدن غدد لنفاوی- اسهال- کم اشتهایی- اختلالات تنفسی- ضعف و کم خونی را ممکن است داشته باشد.
●گربه ها ممکن است مبتلا باشند اما علائم بیماری را بروز ندهند که در این حالت اصطلاحا میگویند ویروس در مرحله ی خفته است، حتی در این مرحله هم ویروس میتواند منتقل شود.

تشخیص:
تشخیص قطعی بیماری از طریق مشاهده ی علائم امکان پذیر نیست. برای تشخیص قطعی بیماری، دامپزشک از کیت های مخصوص استفاده میکند، به این ترتیب که از حیوان مشکوک چند قطره خون میگیرد و با استفاده از کیت در عرض چند دقیقه وجود یا عدم وجود ویروس را مشخص میکند.
همچنین برای تشخیص این بیماری از آزمایش خون هم میتوان استفاده کرد.

درمان:
این بیماری درمان قطعی ندارد و اگر هم درمانی صورت میگیرد برای مقابله با عفونت های ثانویه است.
به گربه هایی که دچار کمبود شدید خون هستند، خون تزریق میشود.
در موارد حاد ممکن است از شیمی درمانی استفاده شود. همچنین استفاده از دارو برای بالا بردن سطح ایمنی بدن هم میتواند تا حدودی موثر باشد.