وقتی پشه خاکی انسان و یا حیوان مبتلا به لشمانیا را می گزد، انگل از خون به بدن پشه منتقل شده و قسمتی از سیر تکاملی خود را در بدن پشه طی می کند. پشه سپس میزبان مهره دار دیگری را گزیده و انگل را به او منتقل می نماید در نتیجه بیماری در بدن میزبان جدید نیز ظهور می کند. لشمانیوز در سگ ها بسیار بیش تر از گربه ها ایجاد می شود و در مناطقی که بیماری به صورت اندمیک وجود دارد، سگ های خانگی مبتلا (خواه علایم بیماری را نشان داده باشند و یا خیر) به عنوان مخزن شناخته می شوند.
از جمله علایم این بیماری در حیوانات لاغری مفرط، کاهش فعالیت، بی اشتهایی، اسهال زودگذر، استفراغ، ضایعات پوستی به صورت موریختگی و ورقه ورقه شدن پوست، بزرگ شدن عقده های لنفاوی و طحال و کبد، نارسایی کلیوی، خون ریزی از بینی و... می باشد.
در صورتی که هر یک از موارد فوق را در حیوان خود مشاهده نمودید هر چه سریع تر به دامپزشک مراجعه نمایید.
به یاد داشته باشیم اگرچه لشمانیوز بیماری مشترک بین انسان و دام می باشد اما تنها از طریق نیش پشه خاکی آلوده منتقل شده و تماس با حیوان آلوده از راه های انتقال این بیماری نمی باشد.